खल्तीमा ढुङ्गा हालेर हिँडेका
उदास लफङ्गिन्छन् खोलाहरु
काठमाडौंमा ।
चोभारबाट निस्किन पालो कुर्दै गर्दा
खल्तीमा ढुङ्गा हालेर हिँडेका
निराश बतासिन्छन् बादलहरु
काठमाडौं माथि
थानकोटबाट निस्किरहेका हुलका हुल मानिसहरुसँगै
बर्खाको पानी त्यसै त्यसै रहलिन्छन् गल्लीहरुमा
खल्तीमा ढुङ्गा बोकेपनि
सुन्छु ।
डुङ्गा लिएर आउने मामाहरु
रातको बाह्र बजे कुरिरहेछन् ।
खल्तीमा ढुङ्गा बोकेर उभिरहेछ
बीच सडकमा
राष्ट्रपिताको शालिक
मरे पनि पिण्ड खान पाईहालेका छन् ।
सुन्छु,
स्वर्गमा सुरा-अप्सरासँग नाचिरहेछन
चौरासी व्यञजन र अमृत फल खाइरहेछन्
तिनीहरुका सन्तान
ढुङ्गा खान्छन् ।
(निम्ब तरु अर्घाखाँचीका साहित्यकार हुन् । उनका कविताहरु निकै सशक्त छन् । उनको लेखन शैलीको छुट्टै छवि छ ।)
जुम्ला दर्पण । २६ श्रावण २०८१, शनिबार ११:२६